Litteratur
Studium av store menn
Kan hende er det noko med tida vi lever i, og ei aukande misnøye med politikarane. Faktum er at fleire forfattarar nyss har skrive komparative biografiar: politiske gruppeportrett av fortidige og notidige statsleiarar.
Biografen Kissinger meiner at Nixon var ein evnerik strateg som losa verda gjennom ein særleg farefull fase av den kalde krigen, men analysen Nixon brukte, hadde han i stor grad fått frå Henry Kissinger sjølv.
Foto: AP / NTB
Snorre samanliknar iblant eigenskapane til kongar. Han skriv til dømes at Magnus Berrføtt, som førte ein aggressiv og ekspansiv utanrikspolitikk, var meir lik farfar sin, Harald Hardråde, i lynne og alle ting, enn far sin, Olav Kyrre. Snorre synest å leike med tanken om at personlege trekk og eigenskapar kan hoppe over eit ledd i kongerekka.
Slike samanlikningar er ei eiga grein innan politisk historie og statsvitskap. Ho går heilt tilbake til antikken. Den romerske historikaren Svetons (70–126) bok De vita Caesarum – ei systematisk samanlikning av tolv romerske keisarar – er ein vidgjeten klassikar. Machiavellis bok Fyrsten kan òg reknast med til sjangeren.
Boris Johnson og Donald Trump blæs nytt liv i denne typen komparative biografiar. Nokre av dei er skrivne av vidgjetne forfattarar som Ian Kershaw, Frank Dikötter og Henry Kissinger. Den nyaste kom ut tidlegare i år. Han er skriven av Ferdinand Mount, ein kunnskapsrik og produktiv brite med politisk erfaring frå krinsen av rådgjevarar rundt Margaret Thatcher.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
