Film
Systrene Løvehjarte
Det er noko underleg nostalgisk over denne gufne sci-fi-dystopien.
Apokalypsen er der, sivilisasjonen ligg i ruinar, økosystemet har brote saman, men livet går likevel vidare.
Foto: Tour de Force
Jorda har ikkje overlevd den økologiske krisa, og dei få gjenlevande lever på dei ekle røtene som er einaste føda dei har tilgang på. Unge Vesper (Chapman) bur saman med faren, som er lenkja til senga, og dottera fôrar han med rotsuppe gjennom ein sonde i magen. Han følgjer henne via ein drone frå tida då han var citadellsoldat.
Citadella er samfunna der ein enno har velstand og mat – og trælar kunstig framstilte i laboratorium. Onkelen Jonas (Marsen) er ein av få som har direkte kontakt med citadella gjennom sine biologiske eksperiment og blodoverføringar. Det er dårleg nytt for både Vesper og den nyfunne venen hennar, Camellia (McEwen).
Ei oppsummering av Vesper er ikkje lett å gjera kortfatta, merkar eg. Her er så mange lag og historier bak historiene og element av fantastisk natur. Elles er fantastisk natur noko som berre eksisterer i Vespers vesle syntetisk-biologiske drivhus. Det grå landskapet som elles omringar dei få menneska, er så til dei grader livlaust og gjørmete.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
