Film
Ungdomsfilm for vaksne
Natt i Paris er litt for ujamn, både for dei som romantiserer Paris, og dei som vil ha ein moden film om sorg.
Lou Lampros og Tom Mercier i filmen om ei natt i Paris.
Foto: Arthaus
18-årige Marion (Lampros) stikk av frå feiringa av fødselsdagen til den avdøde storesystera si og ramlar ut i den kaotiske Paris-natta for å få utløp for frustrasjonane. På vegen heng ho med vener og nye kjenningar, inkludert den tilsvarande rotlause Alex (Mercier).
Tung-lett
Natt i Paris – det er ikkje akkurat ein tittel det svingar av, men er nok valt med vitande og vilje, då den franske tittelen, Ma nuit (Mi natt), neppe ville vekt merksemd hos det publikummet som kan henda vil ha mest utbyte av denne filmen, nemleg dei frankofile.
For sjølv om dette er ein film om og med ungdommar, så kjennest det ikkje som ein ungdomsfilm. Ein skal helst ha levd litt for å skjøna seg på ungdomstida. Youth is wasted on the young, heiter det på engelsk, og eg vil seia det er relativt overførbart til Natt i Paris.
Så sant du ikkje er cineast, og det finst jo heldigvis framleis filmklubbungdomar der ute, så vil eg gå så langt som å seia at dette ikkje er ein film for alle. For dei som tenkjer at det er ein slags ny versjon av Before sunset (1994), oppfølgjaren til interrailromansesuksessen Before sunrise, blir det svært forenkla og ikkje eigentleg samanliknbart anna enn på særs overflatisk plan. Eg vil ikkje seia at Natt i Paris er tung eller depressiv, men det er ikkje ein lett og ledig romanse på nokon måte heller.
Debuten
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
