Bluesgiganten
Otis Rush var ein dynamisk songar og gitarist av dei sjeldne.
Otis Rush Blues Band spelte på Moldejazz i 1988.
Foto: Vidar Ruud / NTB scanpix
Songaren og gitaristen Otis Rush (1935–2018) gjekk bort i år, og eg vil minnast den smakfulle bluesgiganten med å tilrå nokre av dei mest særprega innspelingane han gjorde i den noko og førti år lange karrieren som plateartist.
Som ein fin introduksjon til musikken kan ein søkje opp filmopptaket av låten «I Can’t Quit You Baby», som finst på samlinga Folk Blues Festival 1962–1966. Det viser eit konsertopptak frå ein Europa-turné på midten av 1960-åra med Rush i storform som særs ekspressiv songar, og filmklippet er eit godt døme på kor elegant og minimalistisk ein kan framføre stor musikk på gitar.
På samlinga The Essential Otis Rush: The Classic Cobra Recordings 1956–1958 er omtrent alle songane vortne klassikarar og ein viktig del av blueshistoria. Denne utgjevinga har vorte omtala som bluesalbumet gjennom tidene. Eit spor som «My Love Will Never Die» seier det meste om den dynamiske krafta som ligg i røysta til Rush, den utruleg kontrollerte falsettsongen, og korleis han er nærast i eitt med gitaren. Han var så til dei grader til stades i musikken på desse opptaka at han brukte resten av karrieren på å nå opp igjen til same høgder.
Også på singelen Homework / I Have To Laugh er Rush i kjempeform, både på song og gitar, og her kan ein tydeleg høyra den enorme påverknaden han hadde på gitaristen Peter Green, i bøying av tonar, vibrato og frasering. Fleetwood Mac, gruppa til Green, spelte også versjonar av desse singellåtane nokre år seinare.
Door To Door er eit fellesalbum med ein annan bluesgigant med eit sterkt slektskap til Otis Rush, nemleg Albert King. Desse opptaka vart spelte inn mot slutten av 1950-åra og tidleg 1960-år i det kjende Chess Studios i Chicago. Det er særskilt god ljod på innspelingane, og bandet som er med, gjer ein formidabel jobb med både speling og arrangering. Om albumet ikkje er like sterkt som Cobra-samlinga, har det likevel klassiske opptak av Rush heilt på høgda, og ein får i tillegg ein stor bonus i spora med Albert King.
På albumet Mourning In The Morning, spelt inn i legendariske Muscle Shoals (Fame) studio i Alabama, mellom andre saman med gitaristane Duane Allmann og Mike Bloomfield, viser Otis Rush seg frå ei langt meir funkinspirert side. Sjekk ut låten «Working Man» for eit godt døme frå plata, med inspirert vokal og energisk gitarspel – eit lite slektskap til kollega Buddy Guys spelestil her.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
