Folke- eller kammermusikk?
To trioar vidarefører folkemusikken på ulike vis.
Ragnhild Furebotten då ho tok imot Spellemannprisen i 2011. Helene Bøksle til venstre.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB scanpix
Folkemusikk
Atter
ljomen:
Tonar i tre
Ta:lik
Folkemusikk
Ragnhild Furebotten:
Klopper
Ta:lik
Norsk folkemusikk har vore dominert av solistisk spel, men i aukande grad ser me at særleg yngre profesjonelle musikarar dyrkar ulike former for samspel, og ofte har medspelarane bakgrunn frå jazz, pop eller rock.
Desse to trioane nyttar berre akustiske instrument, og alle utøvarar har solid bakgrunn frå tradisjonsmusikk, samstundes som dei har røynsle frå andre musikkformer. Noko anna som er felles, er at spelet har mykje til felles med klassisk kammermusikk, der det er lagt stor vekt på dynamikk og finstemte detaljar. Dette er med andre ord konsertmusikk så god som nokon.
Musikarane i Atterljomen er gudbrandsdølane Astrid Sulheim, Aslak Brimi og Bjørn Kåre Odde. Alle spelar fele, men Odde spelar dessutan bratsj – noko som tilfører det tradisjonelle spelet eit nytt element, men utan at det vert opplevt som eit brot.
Medan Atterljomen for det meste spelar eldre leikar (i nye arrangement), har felespelaren Ragnhild Furebotten med eitt unnatak (ein pols frå Drevja) komponert all musikken sjølv. Saman med Emilia Amper på nøkkelharpe og Frode Haltli på trekkspel har ho laga arrangementa. Felespelet minner ofte om den nordnorske folkemusikken, som er utgangspunktet til Furebotten, men det smeltar fint saman med Ampers svenskpåverka nøkkelharpespel og Haltlis bakgrunn som samtidsmusikar og improvisator.
Medan mange stilblandingsprosjekt ikkje fungerer optimalt fordi deltakarane ofte har manglande forståing for dei ulike elementa som skal blandast, verkar begge desse trioane overtydande fordi dei framfører stiltrekk frå tradisjonsmusikken med stor autoritet, samstundes som dei jobbar like grundig med nyansane som eit førsteklasses klassisk ensemble.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folkemusikk
Atter
ljomen:
Tonar i tre
Ta:lik
Folkemusikk
Ragnhild Furebotten:
Klopper
Ta:lik
Norsk folkemusikk har vore dominert av solistisk spel, men i aukande grad ser me at særleg yngre profesjonelle musikarar dyrkar ulike former for samspel, og ofte har medspelarane bakgrunn frå jazz, pop eller rock.
Desse to trioane nyttar berre akustiske instrument, og alle utøvarar har solid bakgrunn frå tradisjonsmusikk, samstundes som dei har røynsle frå andre musikkformer. Noko anna som er felles, er at spelet har mykje til felles med klassisk kammermusikk, der det er lagt stor vekt på dynamikk og finstemte detaljar. Dette er med andre ord konsertmusikk så god som nokon.
Musikarane i Atterljomen er gudbrandsdølane Astrid Sulheim, Aslak Brimi og Bjørn Kåre Odde. Alle spelar fele, men Odde spelar dessutan bratsj – noko som tilfører det tradisjonelle spelet eit nytt element, men utan at det vert opplevt som eit brot.
Medan Atterljomen for det meste spelar eldre leikar (i nye arrangement), har felespelaren Ragnhild Furebotten med eitt unnatak (ein pols frå Drevja) komponert all musikken sjølv. Saman med Emilia Amper på nøkkelharpe og Frode Haltli på trekkspel har ho laga arrangementa. Felespelet minner ofte om den nordnorske folkemusikken, som er utgangspunktet til Furebotten, men det smeltar fint saman med Ampers svenskpåverka nøkkelharpespel og Haltlis bakgrunn som samtidsmusikar og improvisator.
Medan mange stilblandingsprosjekt ikkje fungerer optimalt fordi deltakarane ofte har manglande forståing for dei ulike elementa som skal blandast, verkar begge desse trioane overtydande fordi dei framfører stiltrekk frå tradisjonsmusikken med stor autoritet, samstundes som dei jobbar like grundig med nyansane som eit førsteklasses klassisk ensemble.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.