Frå «Fandens polsdans» til «Vår fader og Gud»
Samspelet mellom fele og trøorgel er velbalansert både i danseslåttar og stillferdige melodiar.
I Særsvip spelar Britt Elise Skram (t.v.) fele og John Inge Leira Bjøringsøy trøorgel. Anna Liv Skjelten Gjendem dansar.
Foto: Marianne Grønsberg
Folkemusikk
Særsvip:
Særsvip
Jensa
Dette er ei uvanleg plate fordi dei medverkande er ein trio der Britt Elise Skram spelar fele, John Inge Leira Bjøringsøy spelar trøorgel og Anna Liv Skjelten Gjendem dansar. Sistnemnde er ikkje høyrbar, og dette er heller ingen VHS eller DVD, men ei god gamaldags kompaktplate.
Finstemt
Det er gamalt nytt at store deler av folkemusikken er dansemusikk, og det er nyare nytt å laga sceniske framsyningar der musikarar og dansarar samarbeider. Men det fine med denne produksjonen er at musikken står seg godt på eigne bein, utan at lydarane kan sjå dansen som ein gong har vore der – og som atter kan bli der.
Men plata inneheld ikkje berre dansemusikk, som springarar og valsar, men òg salmetonar, bånsullar og kjøkemeisterviser. Og alt dette er framført på finstemt vis: Felespelet er mjukt og kontrollert, men utan å verta stivt. Og trøorgelspelet fungerer godt anten det er tilpassa dansetakten eller dei meir stillferdige melodiane.
Truverdig framført
Ei anna underleg side ved denne plata er at tekstane som er knytte til nokre av melodiane, er trykte i tekstheftet sjølv om dei ikkje vert sungne. Plata er såleis eit fint døme på at dansemusikk kan vera fin utan at dansinga er merkbar, og songane kan vera fine utan tekst. Eit mykje brukt kjenneteikn på «folkemusikk» er at han er knytt til andre funksjonar enn dei reint estetiske (slik ein har for vane å tenka om «kunstmusikken»). Slik sett er dette eit fint døme på korleis dei tradisjonelle melodiane – det me, litt enkelt, kallar folketonar – kan fungera både i samband med dans, i religiøse ritual og som sovemedisin, berre han vert truverdig framført. Og det vert han på denne plata, som er fri for virtuose og poserande innslag. Spelet er fjellstøtt, men ikkje brautande.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk-
meldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folkemusikk
Særsvip:
Særsvip
Jensa
Dette er ei uvanleg plate fordi dei medverkande er ein trio der Britt Elise Skram spelar fele, John Inge Leira Bjøringsøy spelar trøorgel og Anna Liv Skjelten Gjendem dansar. Sistnemnde er ikkje høyrbar, og dette er heller ingen VHS eller DVD, men ei god gamaldags kompaktplate.
Finstemt
Det er gamalt nytt at store deler av folkemusikken er dansemusikk, og det er nyare nytt å laga sceniske framsyningar der musikarar og dansarar samarbeider. Men det fine med denne produksjonen er at musikken står seg godt på eigne bein, utan at lydarane kan sjå dansen som ein gong har vore der – og som atter kan bli der.
Men plata inneheld ikkje berre dansemusikk, som springarar og valsar, men òg salmetonar, bånsullar og kjøkemeisterviser. Og alt dette er framført på finstemt vis: Felespelet er mjukt og kontrollert, men utan å verta stivt. Og trøorgelspelet fungerer godt anten det er tilpassa dansetakten eller dei meir stillferdige melodiane.
Truverdig framført
Ei anna underleg side ved denne plata er at tekstane som er knytte til nokre av melodiane, er trykte i tekstheftet sjølv om dei ikkje vert sungne. Plata er såleis eit fint døme på at dansemusikk kan vera fin utan at dansinga er merkbar, og songane kan vera fine utan tekst. Eit mykje brukt kjenneteikn på «folkemusikk» er at han er knytt til andre funksjonar enn dei reint estetiske (slik ein har for vane å tenka om «kunstmusikken»). Slik sett er dette eit fint døme på korleis dei tradisjonelle melodiane – det me, litt enkelt, kallar folketonar – kan fungera både i samband med dans, i religiøse ritual og som sovemedisin, berre han vert truverdig framført. Og det vert han på denne plata, som er fri for virtuose og poserande innslag. Spelet er fjellstøtt, men ikkje brautande.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk-
meldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.