Musikk
John Abercrombie
John Abercrombie formidlar elegante og grasiøse frasar på gitaren, gjerne avløyst av råare og uventa tonesprang.
John Abercrombi på scena under Bratislava Jazz Days i 2007.
Foto: Filip Drabek / Wikimedia
Gitarmeisteren John Abercrombie skulle etter planen ha stått på scena på Victoria Nasjonal Jazzscene i Oslo i fjor haust. Eg hadde sett meg ut nett denne konserten alt tidleg i vår, klar for å reisa eins ærend for å endeleg få oppleva ein av mine absolutte favorittar innan moderne jazzgitar på scena. Slik ville ikkje lagnaden det. Abercrombie gjekk bort i august, 72 år gamal.
John Abercrombie (fødd 1944), frå New York, var ei sentral røyst i det nye, opne og klangbaserte jazzuttrykket som oppstod på 1970-talet kring det tyske plateselskapet ECM.
Tidlegare hadde Abercrombie fokusert på meir standard jazzuttrykk og spelt jazzblues og bebop i orgeltrio, men etter kvart som han vart ein del av den nye generasjonen ECM-artistar, utvida han paletten og gjorde innspelingar og konsertar med meir utforskande musikarar, som til dømes 12-strengsgitarist Ralph Towner, sitarspelar Collin Walcott, trompetist Don Cherry, perkusjonist Nana Vasconcelos og Jan Garbarek.
Særleg dei fyrste innspelingane frå midten av 1970-talet med jazzrocktrioen Gateway, saman med bassist Dave Holland og trommeslager Jack DeJohnette, begge kjende for samarbeid med Miles Davis, står sterkt i diskografien hans.
Elegante frasar
Musikken Abercrombie spelar, driv frå eksperimenterande og psykedeliske klangar i ein slags futuristisk Jimi Hendrix-inspirert stil, til meir trygge, velkjende og velspelte standardmelodiar, i tradisjonen etter folk som gitarlegendene Jim Hall og Wes Montgomery.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
