Når tida er inne
Omholts spel er presist og detaljert, men samstundes frisk og lett.
Debutalbumet til Per Åsmund Omholt inneheld slåttar etter Truls Ørpen.
Foto: Margit Rønning Omholt
Hardingfelespelaren Truls Ørpen (1880–1958) frå Krøsherad vil for mange folkemusikkinteresserte vera mest kjend som ein av redaktørane av det såkalla Hardingfeleverket – ein gedigen publikasjon av noteoppskrifter av hardingfeleslåttar som han starta saman med Arne Bjørndal og Eivind Groven. Til liks med Bjørndal og Groven var Ørpen ein framifrå felespelar som hadde vakse opp med folkemusikken, men dessutan tileigna seg notekunnskap på eit høgt nivå. Slik sett representer desse tre eit overgangsfenomen mellom den gamle «munnlege» tradisjonen og den meir akademisk tilnærma folkemusikkfortolkinga.
I folkemusikkmiljøa har det vore eit teikn på kredibilitet å ha tileigna seg spelekunna gjennom direkte tradering, som vil seia personleg samvær med eldre kjelder, helst i eit lærar–elev-forhold. Å læra etter noteoppskrifter og lydopptak er rekna som ein akseptabel, men mindre gloriøs metode.
Per Åsmund Omholt har brukt store deler av livet på å arbeida med slåttane etter Ørpen, men har aldri møtt opphavsmannen, som døydde før Omholt var fødd. Han har gått den lange vegen fram til denne utgjevinga, frå «nyfrelst», slik han sjølv omtalar seg sjølv som fersk hardingfelespelar, til utøvande, via akademiske studiar, store delar av dette med utgangspunkt i Ørpens noteoppskrifter og lydfestingar, og mange år som tilsett ved folkemusikkstudiet på Rauland som i dag er ein del av Universitetet i Søraust-Noreg. I motsetnad til mange unge folkemusikkutøvarar, som gjerne gjev ut plater før dei er mogne for oppgåva, har Omholt brukt lang tid, både som forskar, lærar og utøvar.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
