Strengt og fritt
Dans les arbres er ute med fjerde plate sidan debuten i 2008.
Ingar Zach, Ivar Grydeland, Christian Wallumrød og Xavier Charles på Nebbenes.
Foto: Sofa
Samtidsmusikk
Dans les arbres:
Volatil
Xavier Charles, klarinett; Ivar Grydeland, elektrisk gitar; Christian Wallumrød, piano; Ingar Zach, slagverk. Sofa
Etter to plater på tyske ECM gav norske Hubro ut den tredje, medan den nyaste ikkje berre inneber nok eit skifte av plateselskap, til Sofa (også norsk); det er dessutan eit konsertopptak (frå Bologna).
Ukonvensjonelt
Og etter 150 konsertar over store deler av verda er det ikkje av vegen å høyra korleis det læt når Dans les arbres spelar med publikum til stades. Men det er stor skilnad på å sjå denne kvartetten i aksjon og berre å lyda. For sjølv om det vert spelt på velkjende instrument som klarinett, gitar, piano og slagverk, er det stort sett berre klarinetten og slagverket som av og til lagar lydar me assosierer med desse instrumenta. Stort skjuler musikarane lydkjeldene sine gjennom ukonvensjonell bruk, som til dømes preparert piano (manipulering av strengene ved å dempa dei eller stappa framandelement inn mellom dei).
Og nettopp det er noko som gjer plata gjevande å høyra på, sjølv om ei konsertoppleving der ein ser musikarane i uvanleg aksjon med instrumenta, inneber andre gode kvalitetar.
Musikarane har bakgrunn frå ulike typar moderne jazz, men dei fell ikkje for typiske freistingar som lyrisk melodikk, dramatiske utbrot eller å falla til ro i eit felles rytmisk mønster. Det er derimot tale om ein tilstand av lyd, som i dette tilfellet varer i 53 minutt. Og musikarar/plateselskap gjev oss ingen informasjon om korleis musikken er laga, eller om det finst idear bak komposisjonen.
Gode lydar
Dette læt som fri improvisasjon, men kunne like gjerne ha vore spelt etter eit strengt partitur. Men at me ikkje veit noko om bakgrunnen, gjer ingen ting. For under trea til kvartetten med det franske namnet er det rom for alle som er opne for gode lydar – uavhengig av stilartar og tradisjonar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Dans les arbres:
Volatil
Xavier Charles, klarinett; Ivar Grydeland, elektrisk gitar; Christian Wallumrød, piano; Ingar Zach, slagverk. Sofa
Etter to plater på tyske ECM gav norske Hubro ut den tredje, medan den nyaste ikkje berre inneber nok eit skifte av plateselskap, til Sofa (også norsk); det er dessutan eit konsertopptak (frå Bologna).
Ukonvensjonelt
Og etter 150 konsertar over store deler av verda er det ikkje av vegen å høyra korleis det læt når Dans les arbres spelar med publikum til stades. Men det er stor skilnad på å sjå denne kvartetten i aksjon og berre å lyda. For sjølv om det vert spelt på velkjende instrument som klarinett, gitar, piano og slagverk, er det stort sett berre klarinetten og slagverket som av og til lagar lydar me assosierer med desse instrumenta. Stort skjuler musikarane lydkjeldene sine gjennom ukonvensjonell bruk, som til dømes preparert piano (manipulering av strengene ved å dempa dei eller stappa framandelement inn mellom dei).
Og nettopp det er noko som gjer plata gjevande å høyra på, sjølv om ei konsertoppleving der ein ser musikarane i uvanleg aksjon med instrumenta, inneber andre gode kvalitetar.
Musikarane har bakgrunn frå ulike typar moderne jazz, men dei fell ikkje for typiske freistingar som lyrisk melodikk, dramatiske utbrot eller å falla til ro i eit felles rytmisk mønster. Det er derimot tale om ein tilstand av lyd, som i dette tilfellet varer i 53 minutt. Og musikarar/plateselskap gjev oss ingen informasjon om korleis musikken er laga, eller om det finst idear bak komposisjonen.
Gode lydar
Dette læt som fri improvisasjon, men kunne like gjerne ha vore spelt etter eit strengt partitur. Men at me ikkje veit noko om bakgrunnen, gjer ingen ting. For under trea til kvartetten med det franske namnet er det rom for alle som er opne for gode lydar – uavhengig av stilartar og tradisjonar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.