Rune Slagstad seier at for han «står Andreas Aarflot og Helge Hognestad som to søyler i den norske kyrkja som folkekyrke, ikkje dei to einaste, men to viktige søyler».
Eg vil gjerne peika på ei tredje søyle, som Slagstad gøymer vekk på ein litt merkeleg måte. Han snakkar om at Hognestad har ein vidare erfaringsteologisk horisont enn den «individuelle sjølvrealiseringa» i 68-generasjonen. Dersom Slagstad tenkjer på 68-generasjonen i kyrkja, kjenner eg ikkje igjen eit slikt bilete. Der var det ikkje ei subjektivistisk vending, men ei vending til ein vidare horisont, til frigjerings- og solidaritetsrørsler internasjonalt og lokalt.
Vi var òg opptatte av ei demokratisering av kyrkja og kyrkestyret. Mange av oss i krinsen rundt Alternativt Arbeidsfellesskap i kyrkja med bladet «Teologi for menigheten», høyrde også til støttespelarane til Hognestad. Til dømes høyrde eg til dei mange som ikkje kom inn i Høvik kyrkje til innsettinga til Helge Hognestad og kunne holde ein appell basert på preika, som Helge hadde delt med meg på førehand.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
