Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Jan Inge Sørbø skriv i siste Dag og Tid at «ureturnerbare asylsøkjarar er menneske som har søkt asyl og fått avslag, men som likevel ikkje kan reisa attende til opphavslandet, fordi det er for farleg». Asylsøkjarane vil sjølvsagt i utgangspunktet hevde dette, noko som kan vere vanskeleg både å bevise og motbevise. Noreg sender til dømes ikkje asylsøkjarar attende viss dei kan risikere dødsstraff i heimlandet, slik tilfellet var med Najumuddin Faraj Ahmad (Mulla Krekar). Men akkurat dette gjeld få andre.
Er både asylsøknaden og alle anker avslått, pliktar søkjaren å returnere frivillig. Gjer han ikkje det, kan han sendast attende til heimlandet med tvang, viss Noreg har slik avtale med opphavslandet. Det er berre dei som kjem frå land vi manglar avtale med om ufrivillig retur, som kan tvinge seg til opphald, men då utan dei fordelane som tilstått asyl gjev. Skulle også desse få opphald utan noko press for retur, vil innvandringa bli utan grenser. Ingen nasjonalstat, styrt etter fornuftige lover, kan då bestå. Det blir fullstendig kaos.
