IPCC og norsk klimadebatt
Greta Thunberg demonstrerer mot vindturbinene på Fosen.
Foto: Alf Simensen / NTB
Kronikk
Kravet om at vindturbinane skal rivast, er like unisont som det er klimapolitisk vanvittig.
Den 20. mars publiserte FNs Klimapanel (IPCC) den siste rapporten sin. Rapporten er ei oppsummering og samanstilling (ein «syntese») av dei tre delrapportane som kom i 2022, og utgjer IPCCs sjette rapporteringsrunde sidan den første rapporten kom i 1990.
Denne siste rapporten seier såleis i grunnen ikkje mykje nytt utover det vi finn i dei tre delrapportane som han bygger på. Det som likevel har vekt merksemd, er at IPCC nå opnar for at 1,5-gradersmålet kan vise seg å vere urealistisk. Det går for seint å få ned utsleppa. Likevel går dei fleste kommentarar ut på at vi må halde fast på målet, og vi må styrke innsatsen.
Klimatiltak
Sett i høve til den norske klimadebatten er noko av det mest interessante ved rapporten at han inneheld eit oversyn over kva klimatiltak som på kort sikt har størst sjanse for å føre oss – i alle fall litt – nærmare målet. Diagrammet er klipt ut frå figur 7 i rapporten. Det er særleg grunn til å merke seg dei blå delane av søylene. Dette er slike tiltak som kan gjennomførast på relativt kort sikt og til relativt låge kostnader.
Her ser vi at det IPCC reknar vil gje størst gevinst, er å satse på utbygging av sol- og vindkraft. Solenergi er nok enda viktigare i meir solrike strøk enn her i Norden. Men også her ligg det truleg store gevinstar å henta på utbygging av solbasert energi, både som store «solenergiparkar» og desentralisert på bustader og alle slag bygningar.
På den andre sida har vi her i Norden, og ikkje minst Noreg, store naturlege fortrinn for utbygging av vindkraft på land og ikkje minst til havs.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
