Jødedommen i skolen
Religion
I Dag og Tid 18. mai kommenterer lektor Espen Tørset jødehatet i Europa og meiner at jødedomen bør vera den tredje religionen i RLE-faget i vidaregåande. Han grunngjev dette med at det er vanskeleg å ha forståing av korkje kristendomen eller islam utan at ein kjenner jødedomen, som er den første av desse monoteistiske religionane.
Som religionslærar må det vera lett å vera samd med Tørset. Samanhengen mellom desse religionane kan ikkje utelatast utan at det vert dugelege hol i både samanhengar og historikk.
Eg er meir uviss på om religionsundervisninga i vidaregåande er eigna til å minska eller glatta over det som var utgangspunktet, nemleg den veksande antisemittismen i Europa.
Eg tykkjer det er svært om å gjera å skilja mellom antisemittisme og antisionisme. Eg trur nemleg at det er antisionismen som er årsak til den veksande antisemittismen. Staten Israel har ikkje noko godt omdøme når det gjeld humanisme eller rasisme. Sioniststaten er tufta på eit rasistisk apartheidsystem der Israel i all framtid må sikra at jødar har folkefleirtal innanfor sine grenser. Ikkje alle er i stand til å sjå det positive i at 6 millionar jødar med atombombe skal kunna undertrykka like mange – etter måten – hjelpelause palestinarar. Gaza-demonstasjonane vi nyss har sett, understrekar den veksande motviljen i Europa. Men til og med blant israelske jødar finst det motstand mot denne handsaminga av palestinarane. Antisionismen kan nær på bli kalla ei humanistisk rørsle, slik nyheitsbiletet er i vårt samfunn.
Det er difor beklageleg at ein god del mindre reflekterte personar ser antisionismen som ei årsak til å ta ei antisemittisk haldning. Personleg er eg ikkje antisemitt, men eg tykkjer ikkje om staten Israels handsaming av palestinaproblemet. Dermed er eg antisionist.
I motsetnad til konservative kristne, som ser alt frå Hitler til den kalde krigen med Iran som bibelsk oppfylling av vegen mot Armageddon, der Israels folk skal gå sigrande ut og grunnleggja tusenårsriket sitt, så er eg til og med agnostikar, og eg er mildt sagt uviss på om dette vert gangen i komande tider.
Tørset må gjerne ha rett, pedagogisk, men politisk trur eg ikkje han har ei god sak.
Bjarte Rundereim er adjunkt.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Religion
I Dag og Tid 18. mai kommenterer lektor Espen Tørset jødehatet i Europa og meiner at jødedomen bør vera den tredje religionen i RLE-faget i vidaregåande. Han grunngjev dette med at det er vanskeleg å ha forståing av korkje kristendomen eller islam utan at ein kjenner jødedomen, som er den første av desse monoteistiske religionane.
Som religionslærar må det vera lett å vera samd med Tørset. Samanhengen mellom desse religionane kan ikkje utelatast utan at det vert dugelege hol i både samanhengar og historikk.
Eg er meir uviss på om religionsundervisninga i vidaregåande er eigna til å minska eller glatta over det som var utgangspunktet, nemleg den veksande antisemittismen i Europa.
Eg tykkjer det er svært om å gjera å skilja mellom antisemittisme og antisionisme. Eg trur nemleg at det er antisionismen som er årsak til den veksande antisemittismen. Staten Israel har ikkje noko godt omdøme når det gjeld humanisme eller rasisme. Sioniststaten er tufta på eit rasistisk apartheidsystem der Israel i all framtid må sikra at jødar har folkefleirtal innanfor sine grenser. Ikkje alle er i stand til å sjå det positive i at 6 millionar jødar med atombombe skal kunna undertrykka like mange – etter måten – hjelpelause palestinarar. Gaza-demonstasjonane vi nyss har sett, understrekar den veksande motviljen i Europa. Men til og med blant israelske jødar finst det motstand mot denne handsaminga av palestinarane. Antisionismen kan nær på bli kalla ei humanistisk rørsle, slik nyheitsbiletet er i vårt samfunn.
Det er difor beklageleg at ein god del mindre reflekterte personar ser antisionismen som ei årsak til å ta ei antisemittisk haldning. Personleg er eg ikkje antisemitt, men eg tykkjer ikkje om staten Israels handsaming av palestinaproblemet. Dermed er eg antisionist.
I motsetnad til konservative kristne, som ser alt frå Hitler til den kalde krigen med Iran som bibelsk oppfylling av vegen mot Armageddon, der Israels folk skal gå sigrande ut og grunnleggja tusenårsriket sitt, så er eg til og med agnostikar, og eg er mildt sagt uviss på om dette vert gangen i komande tider.
Tørset må gjerne ha rett, pedagogisk, men politisk trur eg ikkje han har ei god sak.
Bjarte Rundereim er adjunkt.
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.