Makta rår framleis i Arbeidarpartiet
Jonas Gahr Støre og Ingvild Kjerkol.
Foto: Heiko Junge / NTB
Måten statsminister Jonas Gahr Støre handterer dei moglege plagiatsakene , indikerer at den machiavellianske maktpolitikken framleis dominerer på Statsministerens kontor.
I desse dagar kan vi følgje med på den populære TV-serien Makta på statskanalen NRK, som heilt fram til 2001 berre rekrutterte kringkastingssjefar som hadde (Arbeidar)partiboka i orden. Gjennom serien får vi tydelege illustrasjonar på korleis Arbeidarpartiet har lange og tunge tradisjonar for machiavelliansk nettverksbygging og maktpolitikk, ikkje minst når det kjem til utpeiking av personar til politiske verv og posisjonar (jf. Rune Slagstads melding av serien i Dag og Tid 12. januar, s. 8–9).
Måten statsminister Jonas Gahr Støre i dei same dagane handterer dei moglege plagiatsakene for den no avgåtte statsråden Borch (Sp) og den framleis sitjande statsråden Kjerkol (Ap) på, indikerer at den machiavellianske maktpolitikken framleis dominerer på Statsministerens kontor (SMK). Dette er for så vidt ikkje overraskande all den tid Støre har gått i lære hos Gro og andre tidlegare Ap-toppar som er sentrale rollefigurar i Makta, men det er ikkje dess mindre lite tillitvekkande.
Vi ser nemleg korleis Støre kastar statsrådar som ikkje er så viktige for han eller Partiet, medan han skjermar statsrådar som han og Partiet treng i posisjon, sjølv om dei aktuelle statsrådane har gjort om lag dei same tillitsbrota. Rett nok var Borch (Sp) oppriktig og modig nok til å sjølv trekkje seg som statsråd etter avsløringane om såkalla tekstlikskap utan kjeldetilvising i den no ti år gamle masteroppgåva hennar, men Støre var raskt ute og sa det var rett av henne å trekkje seg, fordi ho gjorde ein feil som «er uforenlig med hennes rolle som minister for høyere utdanning og forskning» (Dagbladet, 20. januar).
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
