Viktigare å spreie kunnskap om autisme enn å leite etter årsaker
Illlustrasjon: / NTB
18-åringen slår hovudtelefonane i sofaramma og stirar ned i golvet. Verjemålsansvarleg hos Statsforvaltaren ønskjer velkommen. Ansiktet til guten trekker seg saman, armane fektar, som om han dyttar bort noko, og han skyt deretter handa framover med peikefingeren ut i ein spiddande rørsle. «Call to John!», seier han truande. «Call to John!» Han er i verda si. Han er T-1000 i filmen «Terminator». Her er han når han er ukomfortabel. Ei verd det er vanskeleg å kome ut av. Slik har mange møte med støtteapparatet opp gjennom åra byrja.
I artikkelen «Autismebølgja som ingen forstår» (Dag og tid 1. desember) er Per Anders Todal på leit etter årsaker til at talet på autistiske barn er firedobla på eit tiår. Dette blir framstilt som eit samfunnsproblem, men i liten grad problematisert frå perspektivet til autistiske personar.
Typiske kjenneteikn for autisme er mangelfull språkutvikling, vanskar med sosialt samspel, avgrensa interessefelt og repeterande og lite fleksibel åtferd. Det kan i tillegg vere utfordrande å skape felles merksemd, fordi mange ikkje bruker blikk eller gestar. Nokre er kjenslevare for lyd og lys og kan få sterke kjensleutbrot. Autistiske personar blir misforståtte i kommunikasjon, dei opplever utestenging, og sjølvmordsstatistikken er høg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
