Sideblikk
Alt var betre før i Arbeidarpartiet
Søndagsskule har alltid vore eit dårleg bilde på det indre partilivet. Det er makta som rår.
Den vaklande makta som rådde i 1975: Frå venstre partisekretær Ivar Leveraas, miljøvernminister og nestleiar Gro Harlem Brundtland, partileiar Reiulf Steen, parlamentarisk leiar Odvar Nordli og statsminister Trygve Bratteli.
Foto: Erik Thorberg / NTB
Arbeidarpartiet er i krise og slikkar sine sår etter valtapet. Ein del av krisa er at dei manglar ei felles kriseforståing. Ulike fløyer har kvar sine faktafornektingar og forklaringar på kva og kven som har skulda. Mens Støre er sinna på Dagbladet som bruker anonyme kjelder om intern krangling.
Største felles mål i sjølvdiagnosane er at partiet har eit godt program og fører ein rett politikk, men i dyrtid og krig strøymer det på med uheldige omstende. Derfor sviktar vanlege folk. Utfordringa er ikkje å endra politikken, men å kommunisera betre.
JONAS HAR FORMIDABLE oppgåver framfor seg. Bakgrunnen er metoo, Giske og Tajik, pendlarhyblar, reiserekningar, inhabilitet, dyrtid, Senterpartiet, vindmøller og prisdrivande straumkablar.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
