Kommentar
Den livsviktige satiren
Satiren må framleis ha ein heim. Ti år etter attentatet trengst det nytenking i Charlie Hebdo.
Etter terroråtaket på Charlie Hebdo-redaksjonen 7. januar 2015 var det minnemarkeringar verda over, som her, i Oslo.
Foto: Fredrik Varfjell / AP / NTB
Tiårsminnet for åtaket på Charlie Hebdo viser kva som samlar og splittar fransk kultur i dag. Jau, ein feirar kunsten som uttrykkjer det useielege og rokkar ved maktrelasjonane, og framhevar den stolte franske tradisjonen for politisk satireteikning sidan opplysningstida. Jau, ein insisterer på at alle samla står bak ytringsfridomen. Jau, ein seier klårt og tydeleg at det er barbarisk å møte kritikk og satire med vald.
Så lever alle men-setningane både i bakhovudet og som protestar: Men er dette kunst? Men er det akseptabelt? Men er det naudsynt? Men treng ein krenke folk? Men folk må få reagere på hån? Men er det ikkje farleg å halde på slik?
Januar-åtaka
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
