Intervju
– Eit sivilisatorisk tilbakefall
Er Jürgen Habermas’ haldning til Ukraina-konflikten prega av «naiv pasifisme», som kritikarane hevdar? Nei, seier Habermas-biografen Philipp Felsch.
Den vesttyske nasjonalpasifismen, her manifestert 1. mai i Berlin under banneret «krig mot krig» og verna av ein opprørspolititropp, er ikkje noko for Habermas.
Foto: Ebrahim Noroozi / AP / NTB
I eit skakande nøkkelavsnitt i den nyleg utkomne boka Der Philosoph fortel Philipp Felsch, idéhistorikar og Habermas-biograf busett i Berlin, om korleis Jürgen Habermas tilstår for han at han under diskusjonane om Ukraina-krigen for første gong ikkje forstår den tyske allmenta. Han merkar ei krigsbegeistring som undrar han. På same måte er skepsisen overfor den nye tyske krigsviljen framleis stor, særleg blant dei eldre generasjonane, på tvers av partigrensene.
Kanslar Olaf Scholz og sosialdemokratane, som fekk hard medfart i valet til Europaparlamentet, strevar med å stake ut kursen. Men dette har ingenting å gjere med ein naiv pasifisme som Habermas visstnok skal ha lært landet, seier Felsch. Habermas’ åndelege arv, som vi nett no tek avskil med, har langt større tyngd.
– Kva for ei allmente er det Habermas meiner at han ikkje lenger forstår? Sterk motstand har han jo møtt heile livet?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
