Hus og heim er mangelvare

– Kva er dei største utfordringane me står overfor i bustadpolitikken, slik du ser det?

– Det store og enkle problemet er at det blir bygd altfor lite i forhold til behovet. I Oslo-området og mange pressområde har det vore slik over lang tid. Dermed blir eit latent problem kraftig forsterka med høge prisar på dei bustadane som finst.

– Korleis hamna me her?

– Svaret på dette er samansett. Her i landet hadde me fram til 1980-talet ein bustadpolitikk. Det var eit prioritert område. Me hadde rimeleg Husbank-finansiering og god tilgang på tomter. Etter kvart avskaffa politikarane dei viktigaste verkemidla, utan å skaffe seg nye. Dette er eit politikkområde som ser ut til å ha nokså låg prioritet.

– Men me høyrer jo stadig om at det blir bygd nye studentbustadar, nye nabolag i distrikta, og Obos har store prosjekt rundt om i landet. Kan du verkeleg påstå at bustadpolitikken ikkje blir prioritert?

– Ja, bortsett frå studentbustadar så er jo ikkje det du trekker fram, eit resultat av politikk. Det blir bygd for lite, og det har vore situasjonen over lang tid. No blir det bygd ein del studentbustadar her og der, men i dei store studentbyane er det jo ein sterk mangel på bustadar. Oslo og Tromsø er i ein krevjande situasjon. Dei som ikkje får bustad i samskipnadane, er prisgitt ein privat og krevjande leigemarknad.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare