Konfirmasjonsdressur
Kjøpepresset på bunad til konfirmasjon har vorte så stort at ein forbrukarøkonom bed familiar om å stå imot.
Drakta som skulle vise at ein var frå ulike, individuelle stader i landet, har vorte redusert til eit merkeplagg.
Foto: Solveig Vikene / NTB scanpix
Det blæs rundt veggene på eit hus på Sunnmøre. I stova står eg, stiv som eit fugleskremsel, med hendene rakt ut i lufta.
– Så kan du snu deg, seier ei eldre kvinne og festar knappenål nummer hundre i stakkelivet på det som skal verte bunaden min.
Bestemor mi har brodert bunaden til meg, på same måte som ho har brodert bunaden til veslesyster mi og til syskenborna mine.
Eg snur meg, seint, så eg ikkje skal møte same nålete lagnad som stakkelivet. Svart ull duvar rundt oklene mine. Det er første bunadsprøve før konfirmasjonen.
Denne veka fortalde NRK om ei mor som valde å leige bunad i to timar til dottera, som var den einaste i konfirmantgruppa utan nasjonaldrakt. Jens Brun-Pedersen, som er pressesjef for Human-Etisk Forbund, stadfesta at bunaden kan verke belastande på familiar som har dårleg råd.
Når eg høyrer om bunadspresset, ler eg hjelpelaust. Har bunaden vorte den nye Canada Goose-jakka, tenkjer eg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
