Krigens røyndom

Ein rapport frå menneskerettsorganisasjonen Amnesty International oppmoda nyleg dei ukrainske styrkane om å ta meir omsyn til eiga sivilbefolkning for å skåne dei frå kamphandlingane mot russiske invasjonsstyrkar. Rapporten har fått massiv kritikk. Amnesty har blitt skulda for å vere «ukloke», «lite taktfulle» og for å kome med ein «svak» rapport på eit «upassande tidspunkt». Kva skjedde eigentleg her?

Amnesty er ein internasjonal aktivistorganisasjon som vil påverke statlege aktørar for å hindre brot på menneskerettane. Denne organisasjonen er ingen nøytral instans som driv med etterforskingsarbeid. Rolla deira er ei anna. Amnesty tek opp saker for å få merksemd om eit tema slik at mektigare instansar kan plukke opp sakene. Slik har Amnesty òg handla denne gongen.

Rapporten har fått kritikk for å vere knapp og byggje på tynt grunnlag. Men Amnesty skriv ofte korte rapportar som er meint som eit varsku om ei sak. Rapportane skal påverke andre aktørar, til dømes statar, selskap, eller meir autoritative undersøkingsgrupper til å gå ei sak nærare etter i saumane. Slik sett er Amnesty ein varslarorganisasjon for menneskerettar. Rapportane deira skal ikkje sjå ut som dommar frå internasjonale tribunal. Det er ikkje formålet, og dei har heller ikkje ressursar til å gjere noko slikt.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare