Kommentar
Om paradis og helvete
Oscar-vinnaren The Zone of Interest er eit forsøk på å skjøne korleis mange kunne sjå Nazi-Tyskland som eit godt samfunn.
Leirkommandanten i Auschwitz og familien har funne sitt eige «paradis» ved porten til helvete i den Oscar-vinnande filmen The Zone of Interest. Men lydar og lukter finn vegen over gjerdet.
Stillbilete frå filmen via SF Studios.
På overflata handlar han om korleis kommandanten i Auschwitz, oberstløytnant Rudolf Höss, og kona Hedwig lever dagleglivet sitt i eit vakkert hus like ved konsentrasjonsleiren. Dei trivst godt, Hedwig vil ikkje flytte derifrå. Filmen er urovekkande på mange plan. Eitt av dei er korleis lydkulissane i bakgrunnen byggjer opp ei usagd soge om terror og massedrap: Vi ser ikkje, men vi høyrer, og anar. Eit anna døme på det som ikkje vert uttalt, er ei scene frå byen Oświęcim der ei kvinne stenger eit vindauge. Openbert fordi lukta frå forbrenningsomnane i dødsleiren vert for sterk. Ingenting vert sagt, men vi forstår.
Det vi ikkje forstår, er kvifor og korleis Hedwig og Rudolf Höss trivst så godt i Auschwitz. Det er ikkje til å forstå. Vi skal ikkje forstå slikt. Eller er det mogeleg å forstå Rudolf Höss?
Ein grunngjeven roman
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
