Skrifta på skjermen
Leseforskinga syner at både barn og vaksne lærer mindre av å lese på skjerm enn dei gjer av å lese på papir. Kva inneber det for digitaliseringa av den norske skulen?
Statsminister Erna Solberg, dåverande kunnskapsminister Torbjørn Røe Isaksen og barne- og familieminister Solveig Horne med elevane Max Kjus og Camilla Nagell Borgersen på Bekkestua barneskole, der regjeringa presenterte ny digital strategi for norsk skule i 2017.
Foto: Cornelius Poppe / NTB scanpix
Norsk skule står midt oppe i ein digital revolusjon. Neste år kjem truleg to av tre norske grunnskuleelevar til å ha eige nettbrett eller eigen PC til skulebruk. Og som i andre revolusjonar går det hardt for seg, for debatten om digitaliseringa av skulen liknar ein skyttargravskrig: For kvar kritikar som seier at nettbrett svekkjer konsentrasjonen, er det ein teknologioptimist som seier at skjermane motiverer til læring.
Denne polariseringa har dels botna i kunnskapsmangel: Det har vore få store studiar av korleis datamaskiner kan påverke læringa. Datarevolusjonen i skulen har skjedd på eit spinkelt vitskapleg grunnlag, og dei fleste av oss har vore prisgjevne våre eigne fordomar når vi skulle gjere oss opp ei meining. I tillegg kan digitalteknologi brukast til så mykje ulikt at det er meiningslaust å diskutere digitaliseringa av skulen som noko einsarta.
Men dei siste åra har det faktisk kome meir solid kunnskap om skilnader i læringsutbyte frå skjerm versus papir – i det minste når det gjeld noko så grunnleggande som tekstforståing. Og konklusjonen frå leseforskinga er ganske klar: Om ein samanliknar resultata frå lesing av same type tekstar i ulike medium, gjev skjermlesing dårlegare forståing av innhaldet enn papirlesing gjer.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
