Tolv timar frå dør til dør. Det er tida det kan ta å reise kollektivt frå indre Sunnmøre til indre Oslofjord. Planen var å køyre eigen bil til Åndalsnes stasjon, heldigvis held dei seg enno med gratis parkering for togreisande, men bilen svikta etter å ha stått i ein garasje i to månader. Batteriet var ikkje det einaste som var flatt, det var venstre bakhjul òg.
Reisa tok til i strålande sol, men då vi nærma oss Romsdalen, skya det over. Dei første mila var vi på det meste åtte passasjerar i bussen og kunne breie oss med vindaugsplass. Som passasjer og ikkje sjåfør fekk eg med meg mykje meir av det som har skjedd langs vegen.
Eg glante nedover bakkane mot fjorden og såg eit naust som hadde fått ein ny endevegg, og ein einebustad som må ha kosta ein formue – og då er både utsikta og tomta nesten gratis. Eg la òg merke til uvanleg mange hus som får stå og forfalle. Til og med kyrkja på Vågstranda viser fram nake treverk under kvitmålinga. I eit vindauge i eit hus kledd med eternit var fargane på to plastplanter så forvrengde at dei såg ut som neonlys i eirgrønt og rosa.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
