Utanriks
Ut av Afghanistan
Den amerikanske militære tilbaketrekkinga frå Afghanistan har byrja i det stille, utan særleg mediemerksemd. Den store basen Kandahar skal tømmast først. Det var ganske annleis då russarane i 1988 byrja si tilbaketrekkinga frå Afghanistan.
Den sovjetiske retretten skulle markerast som slutten på eit vellukka oppdrag. Som deltidskorrespondent i India for (den gong) Arbeiderbladet var eg komen med, skriv Astrid Suhrke.
Foto: Liu Heung-Shing / AP / NTB
Den gongen, ein mild og fin vårdag for akkurat 33 år sidan, rulla den første kolonnen med panservogner mot grensa til Sovjetunionen. Langs vegen stod afghanske soldatar og landsbyfolk og vifta med små, raude flagg. Born sprang omkring. Hornmusikk vart spelt frå høgtalarar som hang i trea. Nokre unggutar spelte på ein elektrisk gitar.
Då panservognene pynta med lyseraude blomar av plast kom rundt svingen, vart stemninga skrudd opp. Folk heia og jubla. På tribunen gjorde festkomiteen seg klar til å tale. Det var reine 17. mai-stemninga.
Eg var ei av dei som stod i vegkanten utanfor Kabul den dagen, 15. mai 1988. Det afghanske utanriksdepartementet hadde invitert utanlandske journalistar til å dekkje hendinga. Den sovjetiske retretten skulle markerast som slutten på eit vellukka oppdrag. Som deltidskorrespondent i India for (den gong) Arbeiderbladet var eg komen med – den einaste skandinaven i gruppa.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
