Sommaren står for døra, og mange nyttar no høvet til å ferdast i skog og mark. For oss som er hypersensitive for flyktige sosiale situasjonar, leier det stadig til ublide møte med eigne demonar.
Det er lett om ein held seg langt utanfor allfarveg på Hardangervidda og i meir perifere fjell i Jotunheimen; ser ein andre vandrarar der, er det nærmast sjølvsagt at ein helsar og gjerne stansar og slår av ein prat. «Mann er manns gaman.»
Populære turområde som ligg berre ei T-banereise frå Oslo sentrum, derimot, byr på langt større utfordringar.
Grupper av vaksne damer på jentetur og middelaldrande menn på terrengsykkel kan ein utan vidare sjå bort frå; dei har meir enn nok med seg sjølv. Det same gjeld joggarar med tronge tights og glinsande solbriller.
Men utanom desse grupperingane inneber kvart møte med framande ei krevjande avveging: Skal eg helse, og korleis skal eg eventuelt helse eller la vere å helse?
I vurderinga må ein ta omsyn til ei rad dels gjensidig forsterkande, dels innbyrdes motstridande variablar, mellom anna alder, kjønn, gangfart, påkledning og oppakning, i tillegg til ytre faktorar som vêrtilhøve, terreng og tid på døgnet.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
