3D-prenting

Det er alltid den siste biten som vantar i puslespelet. Eg manglar ei radiatormuffe for å verta ferdig med oppussinga av hytta mi i Oslo. Ho er umogleg å kjøpa, sidan røyra har ein diameter på 35 millimeter. Kva skal eg gjera? Laga ei sjølv, sjølvsagt.

Eg går inn i læringslaben til Høgskulen på Vestlandet, klar til innsats. Dei har det eg treng. 3D-prentarar med tilhøyrande programvare. Til mi glede ser eg at studentane eg hadde i førre semester, kosar seg med å laga delar til ein flott robotarm. Kanskje Per Braastad som krasja inn i undervisninga mi i fjor, kan få betala tilbake?

Ingen ting er betre enn å snu ting på hovudet. No er det studenten som skal læra læraren. Per smiler frå øyra til øyra, og han går pedagogisk fram når eg seier som sant er, at dette er heilt nytt for meg.

Eg tek papirteikninga mi ut av lomma. Eg hadde jo teknisk teikning på gymnaset, så blyantskissa mi er det ingen ting å seia på. Per startar eit program i nettlesaren som heiter Tinkercad. Der lagar han fort grunnforma til muffa, som er eit rektangel etter mine mål. Deretter lagar han ein sylinder som vert kopiert slik at han får to. Desse vert «pressa» gjennom grunnforma, slik at me får dei to hòla me treng til radiatorrøyra.

Me lagrar den digitale utgåva av teikninga mi og startar eit anna program med det talande namnet FlashPrint. Det første me gjer, er å dela grunnforma i to, slik at det me skal 3D-prenta, kan omslutta radiatorrøyra.

Så tek me til å byggja opp dei to formene. I botnen vert det lagt ein sole som skal planera forma me skal laga. Så vert forma lagdelt og bygd opp med innvendig bikubestruktur. Bikubestrukturen er sterk og gjer at ein sparar materiale.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare