Boosterdosen

Køen inn til det nedlagde Sentralbadet i Bergen er glissen og lang. Vert han lengre, endar han i sjøen der hurtigruta går.

Dei fleste i køen verker herja og nedslitne. Mange er tynne i håret og litt opp i åra, slik som eg. Alle har masker som lyser kvitt fram frå grått hår.

Eg har gått hit for å få det tredje skotet med Moderna etter å ha vore blåsen hit og dit av motstridane kjensler og forteljingar. Vaksinane er dei fyrste av eit heilt nytt og revolusjonerande, genteknologisk slag vi ikkje kan kjenne langtidsverknadene av før det har vore testa i mykje lengre tid.

I ein kritisk situasjon har vi starta eit globalt eksperiment, der vi fyrst fleire år fram i tid vil kunne sjå om medisinen var verre enn sjukdomen. Dette gjeld både vaksinane og nedstenginga, både meg som person og samfunnet eg lever i.

Vaksinerer eg meg, stør eg eit storstila eksperiment eg er djupt skeptisk til. På kort sikt trur eg nedstengingane og vaksinane sparer oss for liding og død. På lang sikt? Då trur eg vi svekkjer fridom og sjølvstende, grunnverdiane i vestleg kultur.

Men etter eit nedstengt år med reiser og avtalar lagde på is, kom eg i tvil. Dei nye vaksinane er passet for reisa tilbake til normaliteten. Eg bestemte meg for å spørje to vener av meg til råds, begge røynde legar, og fylgje det rådet eg fekk. Eg kom fram til den eine. Han rådde til å ta vaksinen, og eg tok dei to dosane.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare