Mat
¡Catalonia!
Når eg finn slike tomatar, trur eg Gud finst. Men berre då.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
Endeleg har gamle Nordbø kome seg ut på tur att. Heile to år sidan sist no, og denne gongen er eg i Nord-Catalonia, også kjend som Roussillon. Her har det sjølvsagt vore kriga langt og lenger enn langt, med skiftande kongar og lojalitetar i eitt hakkande køyr, men til slutt, i 1659, blei området tilkjent det som i dag heiter Frankrike.
Ein reiser til Barcelona og kjem seg så over Pyreneane, om lag eit par timars tur med bil, tog eller buss. Dei har jo fjell i andre land òg, og desse traktene traska Ernest Hemingway rundt i med fiskestonga si, før han drog til oksefestivalen i Pamplona, San Fermines. Les gjerne Og solen går sin gang, gjennombrotsromanen hans.
Sidan eg ikkje har vitja Barcelona på skammelege førti år, det er altfor lenge, måtte me jo ta ein kveld og ei natt der. Me hadde flaks og fann det perfekte kjøkkenet rett ved der me budde, ein mann- og konerestaurant med menyar på tavle, nokre få bord og, som forventa, heilt eventyrleg mat.
Forretten me valde, var tomatsalat med fersk tunfisk, ein enkel, men velsmakande rett du gjerne kan lage sjølv: Skåld store tomatar ved å leggje dei i kokande vatn i eitt minutt. (Bruk gjerne tomatar som dei på biletet om du får tak på dei, i Noreg vil bifftomatar gjere susen.) Flå av skalet og del tomaten i tjukke skiver, og skjer nokre vårlaukstilkar på langs. Varm fisken og vårlauken forsiktig i jomfruolje og legg han på tomatskivene. Du kan sjølvsagt nytte tunfisk frå boks eller andre ferske fiskeslag, tynne skiver treng ikkje lang varmebehandling, berre til dei er kokt gjennom. Så enkelt og rustikt kan det gjerast.
Hovudretten var grilla torsk, me er jo nordmenn, og torsken, både som fersk fisk, klippfisk og tørrfisk, er jo som kjent sett umåteleg pris på i landa ved Middelhavet. Grilla til perfeksjon og med patatas fritas blei det ein höjdare nok ein gong. Husets crema catalana var ein herleg slutt på måltidet, han minner om crème brûlée og er minst like god.
I huset me låner, åt me nokre gargantuiske reker, som låg der så freistande og lagleg til for kjøp i den eventyrlege lokale supermarknaden. Me tok det heilt jordnært med majones, fersk bagett og sitronbåtar til å klemme over. Skalet laga me kraft av, sjølvsagt.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
