Reportasje
Du trur det ikkje når du ser han, at han reiser verda rundt med dansen sin. Marc Brew sit i rullestol.
I ei sterk scene skildrar Marc Brew korleis mor hans måtte dusje han etter ulykka, som om han var ein liten gut igjen.
Foto: Lars Opstad / CODA Oslo International Dance Festival
På scena i Bærum kulturhus står det ein bil. Lyset frå frontlyktene er skarpt. Framfor bilen ligg ein mann livlaus i røyken. Vi høyrer sirener. Snart får han livreddande behandling. Han svevar mellom liv og død. Publikum held nærmast pusten. Samtidig blir vi tatt med tilbake i tid og fram igjen. Skodespelaren glir inn og ut av roller. Raskt byter han antrekk og masker og luer.
– Vi lo og vitsa, fortel han, no i bilen, på ein landeveg, på tur med venner.
– Vi lo, og i neste sekund stoppa tida.
«Free fallin’», syng dei, og så ligg han der, hardt skadd, mellom tre døde venner, i Sør-Afrika. Vi følger han gjennom sorg, angst og inngrep og – etter to månader – heim til Australia, med rutefly, liggande på ei båre oppunder taket over passasjerane, som i ei open likkiste.
An Accident/ A Life, som framsyninga heiter, er svært filmatisk teater. Teater og teater. Dette er dans. Samtidsdans, solo, med ein lam dansar: Marc Brew, som trente hardt etter ulykka. På under eit år gjekk han frå å vere lam frå halsen til lam frå brystet og ned. Han såg på seg sjølv som det han var før ulykka: dansar.
– Eg hadde aldri møtt nokon som sat i rullestol, fortel han etter framsyninga.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
