Essay
Galskapen i hardingfela
Kva er det med hardingfela? Rett som det er, høyrer eg på Folkemusikktimen på NRK P2, og det er som regel Leiv Solberg som er programleiar. Sist eg høyrde på Folkemusikktimen, var det felespel frå Store studio med spelemannen Torgeir Straand frå Bø. Han spela blant anna ein slått av Øystein Langedrag; det var han som lærte Myllarguten å spele, står det i Store norske leksikon.
Torgeir Straand spela ein slått som heiter «Langedrag 3», og da tenkjer eg på kva det er med hardingfela, og kva slags musikk som kjem ut av dette underlege instrumentet.
For mange år sidan var eg timelærar på forfattarstudiet i Bø, det som den gongen var høgskulen i Bø, og ein av teorilærarane på forfattarstudiet hadde ein son som spela hardingfele. Han inviterte meg og ein annan timelærar heim til seg, og der fekk vi høyre «Fanitullen». Det var i stova, og det kunne ikkje ha vore eit betre lokale. Alle dei fem understrengene var tydelege under spelet, og sonen spela godt og trampa fint takten, for denne skotakten eller skoslaga er eit viktig tilslag til hardingfela; det er som eit ekko frå det underjordiske, sidan det verkar som at det underjordiske lyttar med eit øyre til hardingfela.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
