Mat
Gleda frå havet
Gløym ikkje at blåskjel finst! Enkel og smakfull mat som dei fleste likar.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
Bladfyken er no heime frå det store utlandet. I nokre veker har eg budd i eit kystnært strok i det sørvestlege Frankrike, ved foten av Pyreneane. Det er eit ganske særmerkt landskap, med dei små kystbyane der vinproduksjonen står sterkt.
Vinrankene står planta på geledd på knausar og knudrete toppar, det er drua grenache som er sjefen, og kvar einaste vert plukka for hand. Det er ikkje mogleg å modernisere eller arbeide med maskinar, dei ville trilla nedetter straks.
Her finst også kloster som produserer mengder med vin. Eg har sjølvsagt smakt på han og kan slå fast at dominikanarmunkane som budde der i gamal tid, ikkje kan ha hatt mykje å klage på. I alle fall ikkje på promillen.
Ting vert gjorde på meir moderne vis no, men eg kan enno sjå for meg at livet i kloster slett ikkje kan ha vore så gale, sett bort ifrå at dei kvar dag må stå opp før fanden får skoa på, og syngje lovsongar. Eg får håpe ikkje mange av munkane var notoriske B-menneske, slik bladfyken er. Om eg ved ein inkurie skulle vakne klokka fire om morgonen, er lovsong ikkje det fyrste eg tenkjer på, det kan eg garantere.
Roussillon kan òg by på flotte sandstrender, nokre av dei fleire kilometer lange, og slik luksus finst jo ikkje på den meir fisefine rivieraen, til dømes i byane Antibes, St. Tropez, Cagnes-sur-Mer og Nice. Der må rikingane og oligarkane trakke i småstein for å komme seg ut i badevatnet, og det er kanskje eit lite pek ovanfrå, for alt eg veit.
Uansett kan ein få strålande fisk og skaldyr langs heile kysten, og det var i Frankrike eg lærte at skaldyr ikkje har si stjernetid midt på sommaren. Nei, dei er på sitt aller beste når det er kaldare i vatnet.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
