Mat
Influensarar og kyllingar
Kylling med grønsaker og ras el hanout.
Begge foto: Dagfinn Nordbø
Eg er så glad for at eg ikkje er influensar. Det verkar som eit slitsamt yrke. Ikkje eit hårstrå må liggje feil. Antrekket må vere utan lyte, og siste mote.
Går dei ut døra, må dei heile tida fronte merkevara si, for dei er ei merkevare heile døgeret. Slikt er jo ikkje berekraftig i lengda. Det vert lite glede av millioninntekter viss ein må bruke alt på terapitimar og små kvite posar.
Ei anna gruppe eg så visst ikkje misunner, er matbloggarar. Dei er litt som influensarar, av di dei må halde same heseblesande tempo oppe. Kvar einaste dag må dei ha nye og friske idear, handle inn, preppe mat, steike, brase, kutte, kverne, fotografere, filme og promotere. Når eg ser alt arbeidet dei gjer, blir eg reint sveitt.
Det er ikkje for meg. Eg er i min alders haust og meir enn nøgd med å vere matbloggar på lågt nivå. Det passar meg perfekt. Eg trur det er for mykje krav om perfeksjon i denne verda. Perfeksjon er ulukka til dei vestlege menneska, det gode livet finn du ikkje der. Sisyfos måtte rulle steinen opp på fjellet kvar einaste dag. Det er det beste biletet som finst på kravet om perfeksjon, i alle fall slik eg tolkar det.
Den amerikanske jazzmusikaren Charles Mingus sa: Det er ikkje noka sak å gjere det enkle komplisert; å gjere det kompliserte enkelt, beundringsverdig enkelt, det er kreativitet. (Making the simple complicated is commonplace; making the complicated simple, awesomely simple, that’s creativity.)
Tenk på romarane, som tok etter etruskarane og kokte maten i keramiske leirgryter, derav namnet Römertopf. Dei var store livsnytarar, etter kvart vart dei vel også altfor dekadente, noko som førte til fallet. Dei skulle ha halde seg til leirgryta og den enkle gleda ho byr på.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
