Kongen av fiskar

Ved ein inkurie blei to bilettekstar bytte om i førre Matmonsen. Dermed stod det bilete av ein glinsande raud fjordaure over teksten «Kveita, kongen av fiskar». Havguden Neptun har difor ringt meg opp, grytidlig om morgonen, streng i røysta, i eins ærend for å få meg til klare opp i denne pinlege saka. Ikkje for det, slett ikkje noko gale med fjordaure, men det er kveita som trass alt er kongen. Om det må det aldri herske nokon som helst tvil.

Eg slo frampå om å skaffe ei stor og fin kveite for å gjere det heile godt att, noko som etter ei viss brumming blei godteke, og som gav meg eit glimrande høve til å gå til ein flott fiskedisk i nærleiken. Nokre dagar seinare henta eg vedunderet: Tre og ein halv kilo tung var ho, og ho var hausta vill i havet. Dei hyggjelege tilsette kappa av hovudet og klipte bort finnane for meg. Hovudet gjekk i frysen for koking av kraft, og no er det klart til fest.

Kveita kan lett bli turr når ho kjem i skiver og blir trekt i vatn. Dette syndar mange med på kjøkenet. Fisk vert ofte overkokt, av di mange lèt vatnet halde 100 gradar når dei slepp stakkaren oppi. Nei, 80 grader er betre. Men no skal eg seie korleis du eigentleg bør lage kveite: Bak ho heil i salt i steikjeomnen.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare