Endeleg kom han, våren. Byen opnar seg, folk opnar seg, og alt ein vil, er å vere utandørs og sjå knoppar sprengje seg ut i fridom.
Det har vore vår misnøyes vinter denne gongen, der eg meir enn ti gonger om dagen har tenkt på korleis eg kan sleppe unna den neste fimbulvinteren, den som me veit kjem, og som kanskje blir endå verre.
Men no? Lukkeleg hiv eg det forbaska ullundertøyet ut av syne og sver på at eg straks skal skaffe meg nokre framifrå gullbillettar som skal ta meg vekk frå neste vinter og til fridomen, vekk frå Ultima Thule, om enn berre for nokre veker, eller helst månader; som skrivande fant har eg ikkje mykje pengar, derav ordet fant, men eg har mykje fridom, noko som er meir verdt enn all verdas harde valuta.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
