Teknologi
Modellvisingskontroll
Alt det du ser, trykker på og tastar inn i Vipps-appen, er ein del av visingsdelen av systemet.
Foto: Terje Bendiksby / NTB
Vi ser på mobilen mange titals gonger kvar dag. Er det ikkje Yr, så er det Vipps eller Facebook. Den eine appen etter den andre gjev oss informasjon og tenester vi ikkje greier oss utan. Nesten alle appane har flotte brukargrensesnitt, og dei dreg nytte av data frå databasar som finst ein eller annan plass der ute i verda, det vere seg vêrdata eller bankinformasjon.
Programvara for slike appar er ikkje lett å utvikle. Utviklarane må handtere mange nivå av kompleksitet. Dei må lage programvarekomponentar som handterer datakommunikasjon, lagrar data og hentar inn data frå sensorar. Og dei må formidle informasjon slik brukarane forventar, og slik firmaet som leverer tenester gjennom appen, vil at det skal vere.
For å få alt dette til å henge saman brukar utviklarane noko som vert kalla ein modellvisingskontrollar. Bak det lange ordet ligg det ei tredeling av ansvar i systemet. Éin del er modellen som har informasjonen, vi har ein visingsdel som viser informasjonen, og så har vi kontrollaren som styrer informasjonsflyten fram og tilbake mellom modell og vising.
Dette er ein struktur brukt i tusenvis av appar, og han har gjeve programutviklarar ei ramme for å gjere programvare fleksibel og lett å tilpasse til endringar i data- og brukargrensesnitt.
Han som i 1978 var den første som skildra dette arkitekturprinsippet, var den no 92 år gamle (og norske) Trygve Reenskaug, som har ein lang karriere bak seg som forskar og praktikar rundt utforming av programvaresystem. Var det nokon som sa at nordmenn ikkje er innovative?
Kva slags behov var det Reenskaug såg, som gjorde at han fekk ideen om modellvisingskontroll?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
