Reportasje
Om Gud og lausriving
Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.
I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brødrasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.
Alle foto: Hallgeir Opedal
I heisen ned til matsalen på Hotel Hafnia denne morgonen kjem eg i snakk med ein komponist frå Hongkong. Han tek del i ein internasjonal festival for samtidsmusikk, fortel han, og i dag skal dei alle av garde for å høyre ein hornkonsert i ei kløft på ei øy nordpå. Kvar då? Han veit ikkje korleis han uttalar stadnamnet, så då vi kjem ut av heisen, leitar han fram namnet på mobilen. Gjógv.
Gjógv? Det er noko kjent, men i farten klarar eg ikkje plassere det. Hovudet er uansett fullt, og det er Jenis av Rana og åndskampen tankane krinsar om. Eg har avtale med han klokka ti, og rett etter skal eg treffe utanriksministeren Høgni Hoydal. Dette blir ein travel føremiddag.
Eg fyller tallerkenen med oppdrettslaks og eggerøre, finn eit bord ved vindauget og set meg til å google. Jenis av Rana er lege, politikar og predikant, og sidan 2001 har han vore partileiar i det kristenkonservative Midflokkurin. Kvar gong han blir omtala i danske aviser, handlar det anten om abort eller om homofili. I 2010, til dømes, fekk han merksemd då han nekta å sitje ved same bord som Islands statsminister Jóhanna Sigurdardóttir. Den lesbiske statsleiaren var på offisielt besøk og hadde med seg si kjære Jonina.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.