Teknologi
Prateprogramvare
Joseph Weizenbaum fekk datamaskina til å svare som ein truverdig tullepsykolog.
Om du går inn på nettsidene til Nav, får du opp eit lite område nedst til høgre der det står «Chat med oss» ved sida av andletet til eit kvinne med raudbrunt hår. Klikkar du på dette området, står det «Hei! Jeg heter Frida og er NAV sin chat-robot. Hva lurer du på?»
Om du til dømes spør Frida om «Kan eg få barnetrygd om eg bur i Danmark?», finn systemet nøkkelord i spørsmålet og omset det til eit standardsvar og lenkjer til nettsider. Om eg no skriv: «Eg vil vite spesifikt kva reglar som gjeld for Danmark», svarer Frida: «Jeg er ikke sikker på om jeg har forstått deg rett, men jeg kan hjelpe deg med...», etterfølgt av ei lenkje til Arbeidssøker utland.
Frida er tydelegvis ikkje særleg intelligent, og mange Nav-brukarar irriterer seg over henne. Programmet forstår ikkje intensjonen til brukaren og gjev ikkje nokon peikar til informasjon om barnetrygd i utlandet.
Slike «chatbotar», eller prateprogram, som vi også kallar det, kan vere nyttige, til dømes for å presentere svar på ofte stilte spørsmål. No under koronaen har ein spart mykje på at dataprogram har peikt brukarar til nettsider i staden for at menneske svarer på spørsmål om restriksjonar. Likevel, prateprogramma kunne fungert betre.
Dei som sel tilrettelegging av prateprogram, marknadsfører gjerne produkta sine som kunstig intelligens, men det Frida gjer, er litt for banalt til å fortene merkelappen kunstig intelligens.
Det å kunne samtale med eit menneske med menneskeleg språk, eller naturleg språk, som IT-folk kallar det, har alltid vore eit stort mål for kunstig intelligens-feltet. Den kjende logikaren og matematikaren Alan Turing formulerte det han kalla imitasjonsspelet (eller turingtesten). Først når datamaskina klarer å kommunisere tekstleg slik at eit menneske ikkje greier å skilje maskina frå eit menneske, har vi kunstig intelligens.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
