Kunnskap
Slakting
Før låg slakteria ofte inne i byane for å sikre folk lett tilgang til ferskt kjøt. No ligg dei store anlegga til kjøtindustrien på andre logistikk-knutepunkt, skjerma mot innsyn. Her frå storfeslakt hjå Fatland slakteri på Furuset i Oslo.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
Slaktaren brukte skarp ammunisjon, og når skotet gjekk, måtte vi ungane halde oss på trygg avstand frå fjøsgangen der slaktinga skulle skje. Men så snart det small, sprang vi fram frå skjulestaden for å få med oss mest mogleg av haustens dramatiske høgdepunkt. Slaktinga av sau gjekk som regel roleg føre seg, medan avlivinga av julegrisen alltid var meir spennande.
Ein gris som blir skoten på rett måte, ramlar overende og får raskt kraftige krampar i heile kroppen. For å få ei god blodtapping må du stikke djupt og presist inn i dei store halsårane i brystet, og på ein gris som ligg på bakken, må det skje før dei kraftige byksa og sparka gjer det umogleg å treffe.
Far min brukte å kaste seg over framparten på grisen for å halde han nede og raskast mogleg få inn det dødbringande knivstikket, medan vi ungane gjorde best i å enno halde god avstand for ikkje å bli råka av dei kraftige sparka frå bakføtene.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
