Slitaren

Ja da, eg veit at eg eigentleg skulle ha skrive om lammekjøt denne gongen. Om tradisjonen me har frå historia i Bibelen om det store festmåltidet. Om saftige, freistande lammelår spekka med kvitlauksfedd, eller marinert i yoghurt, som er så vanleg i Midtausten. Men så tenkte eg at, nei, absolutt alle gjer jo det.

Lammeoppskrifter og butikktilbod på lam ropar mot oss frå kvar einaste avis og nettside. Derfor vil eg heller skrive om slitaren, svinekoteletten, som alltid reddar deg dei dagane du står der i butikken og ikkje veit kva du skal handle inn. Den audmjuke koteletten som berre treng litt salt og pepar, som berre skal brunast i panna med smør og deretter godgjere seg i fem minutt på ettervarmen under lok. Det er den mest bombesikre metoden for at han ikkje skal bli tørr.

Tidlegare har eg i denne spalta skrive om carnitas (småkjøt), der ein langkokar svinesteik eller kotelettar i timevis på låg varme med litt appelsinjuice, Coca-Cola og gode krydder som spisskum og timian, og får dregen gris som ein kan fylle i lomper og nyte med pico de gallo, meksikansk tomatsalat.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare