Mat
Song om Sogn
Sognefjellet sett frå Turtagrø.
Foto: Dagfinn Nordbø
Då eg reiste til Solvorn i Sogn for eit par år sidan, oppdaga eg noko merkeleg. Som ein mann på over 60 år hadde eg aldri før vore i Sogn. Eg sjekka kartet og fann mange plassar der eg hadde vore, på grensa til Sogn.
Eg har gjennom livet turnert og opptredd og fiska og feriert på dei underlegaste stader her i landet, men Sogn har altså vore den kvite flekken på kartet for meg. At det skulle vere det drustelege Walaker Hotell og Solvorn som blei debuten min, var det reine lukketreffet.
Nok ein gong har eg vore til stades ved filosofisk seminar på dette paradiset av ein stad, og sidan eg har skrive om det her før, skal eg nøye meg med å konstatere at maten var like framifrå i år: kveite, andebryst, villaks, økologiske grønsaker, lokal eplemost, pinot noir, panna cotta. Det vert ikkje betre enn det.
Me køyrde bil oppover denne gongen, over Filefjell. Då måtte eg jo slå nokre vitsar om den legendariske sunnfjordingen og samferdsleministeren Kjell Opseth, som vel fekk bora fleire hòl i Noreg enn nokon annan politikar i historia. I NRK radios satireprogram Hallo i uken hadde vi ei ståande punchline om at så fort Opseth blei nemnd, var neste setninga: «Me må ha ein tunnel.»
Ruta over Filefjell er jo i store strekk «å sjå Noreg innanfrå», så eg slo frampå til sjåføren om vi ikkje kunne ta ei anna rute heimover, og dermed bar det over Sognefjellet, i sprakande sol. Å, hildrande du, for ein tur! Og for meg var det fyrste gong.
På vegen opp mot fjellovergangane passerte me mange titals tonn levande fårikål. Ja, på fire bein vandra fårikålen gnafsande og brekande i bakkane med det blanke grøne graset, nokre nyklipte, andre langragga, men alle saman så feite og fine og lukkelege.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
