Den tidlegare diskosutøvaren Stein Johnson gav i 1968 ut ei bok som heiter I form med bilen. Ein tittel det var umogleg å ikkje bli nysgjerrig på, kjente eg. Skulle ein komme i form inne i bilen og gjere øvingar i baksetet, eller skulle ein trene ved bilen, til dømes armhevingar inntil panseret? Eller kanskje skulle ein dra bilen etter seg?

Bodskapen i boka er at bilføraren bør vere i god fysisk og psykisk stand, for eigen trivsel og for trafikktryggleiken på vegane. Lystvekkjande mosjon, inni og utanfor bilen, blir difor tilrådd: «Gjør man det, kan man trygt fortsette med å kjøre sin bil, se på fjernsyn og nyte allverdens komfort.»

Det beste med treningslitteratur 50 år tilbake i tid er den lystige stemninga. Det handlar om «bøy og tøy» og «noen enkle øvelser som kan utføres på noen sekunder i dagens løp på arbeidsplassen eller i TV-stolen», og for all del: «Hast ikke når De går, men gled Dem, og la tankene kretse om nære og positive ting som stimulerer sinnet.» 

Jovial biltrening frå 1968. Avslutt med «... f.eks. en kopp kaffe med sukker».

Utdrag frå I form med bilen av Stein Johnson.

Kk.no har faktisk ein artikkel, skriven i 2010, som heiter «Tren i bilen», og her handlar det om dei som er så mykje inne i bilen at dei er nøydde til å trene der. Favorittøvinga mi er overarm: «Ta tak i håndtaket over vinduet og tenk at du skal dra seg selv opp av setet (ikke ta for hardt i for det tåler nok ikke hele vekten din!).»

Eg ser det føre meg. Handtaket raknar mens sveitten doggar på vindauga. Heldigvis minner KK oss på å ikkje gjere øvingane mens ein køyrer.

Maren Bø

Maren Bø er frilansskribent og idrettspedagog.