Kunnskap
Vipa, ved vippepunktet
Tankegangen om at alt som ikkje gjev direkte økonomisk avkasting er bortkasta, har ført til at livsgrunnlaget for ein art som vipa forsvinn i Noreg.
Vaksen vipe. Særleg under hekkesesongen held vipa seg mykje på bakken, der reiret ligg. Slik fjørdrakt som individet på biletet har, kan svare til ei hoe i hekkesesongen eller ein hann på veg mot å få vinterdrakt.
Foto: Sveinung Lindaas
Kvar gong eg et rakfisk, må eg tenkje på henne: vipa. Det byrja for nokre år sidan, sør i Innlandet. Eg var då på vitjing hjå ein ornitolog som har jobba mykje med denne arten i dei siste åra.
Ho nemnde eit prosjekt som innebar å byggje eit «røyefjøs» ved ein innsjø. Der skulle det etablerast fiskoppdrett for å lage den tradisjonsrike delikatessa. Rakfisk sett frå vipeperspektiv på 2020-talet? Visjonen sette spor...
I høgtida for rakfisketing, kring jol, har vipene reist frå Noreg. Eg har ofte sett dei i store flokkar i Loiredalen midtvinters. I flukt glitrar vipeflokken på ein eigen måte. Særleg når det er overskya, men skylaget er så tynt eller holete at solstrålar trengjer gjennom, spelar lyset intenst, stundom stroboskopisk, med dei kvite underkroppane medan dei mørke, runde, breie vengjene slår i lufta. Når fuglane skiftar retning og viser overkroppen, blir det heilt svart, så skinande kvitt igjen, og så vidare til dess dei anten svinn eller landar.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
