Klok på bok
Namn og rykte
Klok-redaksjonen er som folk flest. Me trur det beste om oss sjølve. Ikkje minst er sjølvtilliten på topp når det gjeld å plukke ut gode bøker til oppgåvene her i bokhjørnet. Diverre har me òg noko anna til felles med majoriteten av menneske, nemleg at éin negativ respons veg tyngre enn eit utal positive.
Denne gongen var det svært mange som hadde lese løysingsromanen, og det store fleirtalet som kom med kommentarar, var oppglødde og begeistra for boka. Faktisk fekk me berre éin kritisk merknad, men det var til gjengjeld eit svar som sveid i hjartet. Med eigne ord er innsendaren «ein surmaga gamling», og han skriv mellom anna: «Ikkje litteratur som eg treng å kaste bort tid på. Men då er vi inne på eit interessant tema: typisk kvinnelitteratur/ typisk mannslitteratur. Fort gjort å lese – tilsvarande fort gjort å gløyme heile boka.»
Boklækjaren er usikker på om det er eit interessant tema den surmaga gamlingen skisserer. Her i bokstova opererer me ikkje med slike skilje, me vil helst ikkje skade vårt gode namn og rykte. Dessutan har me ein kalender med årstalet 2024 på. Ikkje ein frå 1970.
Så til boka som kom til å skilje vatna. Inger Merete, Kirsti og Grete skriv: «Då vi køyrde heim frå ’Klok på bok’-hytteturen vår 23. juni, høyrde vi på NRK Bok. Der hadde Siss Vik ei nydeleg omtale av forfattaren vi skal fram til denne veka. Omtala gjorde at vi alle tre gav oss i kast med Elizabeth Strout og Jeg heter Lucy Barton. Romanen var, slik Siss Vik lova, fengjande og god litteratur. Strout evnar å skrive om ei særeigen dame som ikkje er sinna eller bitter til trass for ein tøff oppvekst.»
Laurits Killingbergtrø skriv: «Denne gongen ’måtte’ eg kjøpe boka for å finne svar på ekstraspørsmåla. Forfattar og boktittel snoka eg meg fram til på nettet: Elizabeth Strout: Jeg heter Lucy Barton. Men boka fanst ikkje på nokon av biblioteka her i storbyen, så da vart Norli bokhandel redninga. Og artig var det, for ho som ekspederte, fatta stor interesse for denne bokgåta i Dag og Tid, og det var ho som slo opp i boka og såg at sitatet var det same som i Klok-spalta. Og så kjende ho folk frå heimbygda mi dessmeir. Jau da, namna på desse døtrene blir avslørte første gongen på side 35: Christina (eller Chrissie) og Becka. Og deretter las eg boka meir avslappa heilt til endes.»
Inger Anne Hammervoll skriv: «Forfattaren er Elizabeth Strout og tittelen på verket er Jeg heter Lucy Barton. Eg har lese Olive Kitteridge og Olive, igjen og held no på med vekas tittel. Strout viser oss ekte personar, innvikla og mangfaldige, og derfor interessante… tykkjer eg. Les og bli litt klokare, samtidig som du har det innmari artig undervegs. Personane til Elizabeth Strout er langt frå kjedelege.»
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
