Inn i øyret, ut frå røysta

Denne veka kom Thomas Lundbo med romanen Lyden av et liv. Boka handlar om Johan Waldemar Brummel, ein perifer figur i krinsen rundt Sigmund Freud, mannen som vert rekna som far til psykoanalysen. Store delar av handlinga går føre seg i Wien tidleg på 1900-talet.

– Korleis gjer ein research til eit slikt prosjekt?

– Eg las mykje. Eg har berre vore éin tur til Wien, i høve 70-årsdagen til far min. Då vitja eg Freud-museet. Men fyrst og fremt har eg lese. Eg trong ikkje bli ekspert, for det psykoanalytiske språket ligg alt så tjukt i kulturen vår. Arbeidet til psykoanalytikarane er svært godt dokumentert.

– Brummel arbeider heile livet med ein teori om øyret som portal til menneskesinnet, eit alternativ til Freuds vektlegging av seksualitet og familiestrukturar. Byrja prosjektet med ei interesse for psykologi eller for lyd?

– Lyd. Det å høyre si eiga stemme opnar for ei ny form for narsissisme – og høvet til å gjere dette, for å høyre seg sjølv i opptak, melder seg tilfeldigvis om lag på same tid som omgrepet «narsissisme» fyrst vert teke i bruk i psykologien. Utgangspunktet for Brummels teori er at psyken vert forma via øyret, via lyd, og kjem til uttrykk i røysta. Øyret er portalen til det umedvitne. Rundt hundreårsskiftet var det enno ikkje sikkert kva slags teori som skulle vinne fram. Freud avviste alle ytre forklaringsmodellar for kvifor folk vart som dei vart. Brummel gjorde ikkje det. Han heldt fast ved det ytre og det kroppslege. Boka stoppar i 1917, då hovudpersonen døyr, men kontakten mellom Brummel og Freud stansar tidlegare, før psykoanalysen slik vi kjenner han i dag, fann forma si.

– Alle personane i boka speglar seg i ein annan. Grensa mellom deg og Brummel er uklar?

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare