Strekens poet
– Eg lever ikkje estetisk slik som danske arkitektar. Der er alt heilt perfekt.
Kritisert: Sverre Fehn vart sterkt angripen av presse og kollegaer for fleire av bygga sine på 70-talet. Dette førte til at den internasjonalt kjende arkitekten stengde praksisen i sju år.
Foto: Bernt Eide
Teksten stod på trykk i Dag og Tid 20. juni 1996
– Ein fransk forfattar har sagt at arkitekturen miste det allmenngyldige då boktrykkarkunsten vart oppfunnen. Før boka kom, skreiv arkitekturen forteljingar for ålmenta. Sjå berre på kyrkjerommet og den poetiske verda som vart skapt rundt religionen!
– Arkitektur er skrifta på jorda. Diktet og bygget har konstruksjonen felles, ei bunden eller fast form. Sverre Fehn er arkitekten bak desse orda, bak Hedmarksmuseet på Hamar og Bremuseet i Fjærland. No teiknar han nynorskens hus i Hovdebygda.
Teglsteinsbygningen ved Stensparken i Oslo minner om ei kyrkje der ho ligg på eit grønt grasteppe mellom frukttrea. Dei gotiske bogane lurer oss. Teglsteinen huser arkitekten som no har fått så mykje å gjere at han ser seg om etter både større hus og fleire hjelparar.
Sverre Fehn ryddar den trekvite bordplata når vi kjem. Eit stort, gardinfritt vindauge slepper inn fuglekvitter og lys som fell over bordet og den grøne, kritkvite tavla som går frå vegg til tak. Berre stålrørsstolane med svart lær stadfester myten om stilsikre arkitektar.
– Eg lever ikkje estetisk slik som danske arkitektar. Der er alt heilt perfekt. Berre sjå på rotet her, seier han, og slår armen ut i den stille fredagsføremiddagen. Medarbeidarane hans er på Vestlandet.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
