Sjakk
Å runda spelet
Sjakken er i ei krise eller ved eit vegskilje.
Verdseliten søkjer nye utfordringar i fischersjakk, her under namnet Freestyle Chess.
Foto: Lennart Ootes
I dataspel er eit teikn på perfeksjon at brukaren har «runda spelet», at ein har nådd det høgste nivået som ligg inne i programmet. Eit spektakulært døme er Willis Gibson, ein 13 år gamal nerd frå Oklahoma, som nyleg kom til slutten av Tetris med scoren «999999». Programmet og skjermen fraus, noko som aldri tidlegare har skjedd med det legendariske og geniale spelet som vart programmert av sovjetiske Aleksej Pazjitnov i 1984.
Det tok nokre tiår å runda Tetris. Sjakk er sjølvsagt eit endå rikare spel med ei 1500 år lang historie. Magnus Carlsen har kor som er ymta frampå om at han sit med ei kjensle av å ha runda sjakken. Med lang tenkjetid er Carlsen nærast uslåeleg (han har verdsrekorden med 125 parti på rad utan tap). Nesten uslåelege er òg dei hardaste motstandarane, til dømes Fabiano Caruana.
Kongstanken til Carlsen er difor at dei beste bør konkurrera med kort tenkjetid. Då kan spelarane ta større sjansar og «spela på tida». Med lang tenkjetid (fire–fem timar per parti) vil Carlsen heller spela fischersjakk, der startoppstillinga bak bøndene vert trekt like før partiet. Med 959 moglege grunnstillingar må Carlsen og Caruana tenkja sjølve frå fyrste trekk. For meg er dette sjakk på sitt venaste: superhjerne mot superhjerne i ukjent terreng.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
