Caballus emeritus

Eg har ein ven som er pensjonert biskop. Han kallar seg biskop emeritus, ein biskop som har trekt seg tilbake, same språkrota som meritt. Merittane er over. Og caballus er det latinske ordet for hest, same språkrota som i kavavalleri og kavaler, riddar. Caballus emeritus tyder såleis hesten som har gått av.

I mi levetid, som ikkje er nokon lang historisk periode, har hesten, stille og roleg, lunta ut av det meste.

I min barndom var bygda full av hestar. No er det ingen att, om ikkje ein velståande far har skaffa dotter si ein ridehest.

Tradisjonelt har kua og hesten konkurrert om hovudrolla i norsk gardsbruk. Kua var vedunderet som kunne gjere om gras, lauv og anna grovt plantemateriale til storarta menneskemat, som mjølk, smør og ost. Hesten var arbeidaren som dyrka marka og fekk fram stokkane frå skogen.

Dei konkurrerte om maten om det vart lite av han. Hesten vann stort sett. Han skulle arbeide og måtte ha mat.

1800-talet er organisasjonshundreåret i norsk historie. Det kristne lekfolket reiste seg, og organisasjonslivet blømde. Før hundreåret var omme, fanst det politiske parti i landet. Og jordbruket fekk sitt eige organisasjonsliv for å hjelpe fram jordbruket, først og fremst husdyrhaldet. Husdyra overtok det norske jordbruket då korndyrkinga vart utkonkurrert av importert korn.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare