Diktet
Diktet: Anders Arrebo
Attmed står atter eit utdrag av Anders Arrebos Hexaëmeron (skrive i 1630-åra). Denne gongen har vi flytt oss over frå kapitlet «Første Uges femte Dag», om skapinga av fisk og fuglar, til «siette Dag», om «Diurs, Ormes, oc Menniskes Skabning», og fascinasjonen hans for Nord-Noreg er enno påtakeleg.
Og denne gongen er vi i Finnmark, mellom samane. Mykje som vart skrive om samane i denne tidsperioden, er ikkje hyggjeleg lesnad – eit kjent døme er Peder Claussøn Friis’ ord: «De ere allesammen grumme Troldfolck, huis Lige jeg icke troer at hafue nogenstefs værit.»
Men Arrebo er mellom dei med positiv skildring av folket. Det gjer han gjennom ei makelaus hyllest av reinsdyret. Arrebo går fram på same måte som før omtala: Apostrofe (tiltale) og perifrasar (omskrivingar) av dyret, der han viser korleis det gjev materiale og mat til samane, til alle omkverve av livet deira.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
