Diktet
Diktet: Knut Horvei
Utsnitt frå framsida av «Festskrift til Knut Horvei på 90-års dagen».
Også denne gongen står menneske kring Olav Nygard i sentrum. Diktet er henta frå I flogberget, som Knut Horvei gav ut som 65-åring i 1958. Horvei var alt i byrjinga av hundreåret interessert i poesi. Han møtte Olav Nygard på toget i 1918 og forstod at dette var eit talent som måtte hjelpast. Nygard og familien fekk gratis tomt og materialar til hus av Horveid, ved Evanger. I dette huset skreiv Nygard si mest kjende bok, Ved Vebande (1923), men her kom òg tuberkulosen attende og gjorde han dødssjuk. Huset står der enno i dag.
Knut Horvei seier han utvikla seg som forfattar takk vere samværet med Nygard. På slutten av 1930-åra gav Horvei ut dei historisk-symbolske teaterstykka Atlantis og Nero. Han opplevde eit gjennombrot med Hjallarbrui (1973), inspirert av Strindbergs sjanger «draumspel». Det vart sett opp på Den Nationale Scene i 1973. Men sume av stykka hans hadde eit vel stort persongalleri: «Femti roller i eit skikkeleg drama synest ikkje å vera noko stort tal for den rause bonden på Bolstadøyri», skriv Anne Gullestad i eit festskrift til forfattaren på 90-årsdagen.
Den symbolske skrivemåten gjeld òg I flogberget, med titlar som «Yve ovdjupni» og «Lagnadsnatti». I sume dikt er inspirasjonen frå Nygard tydeleg, som «Vårmorgon» og «Voggesong». Olav H. Hauge skriv om diktsamlinga i dagboka si. Han kjenner seg att, skriv han – både på godt og vondt: Det er dikt med eksistensielt innhald, men Horvei er for «raus» med å bruke store ord. Han skriv òg at «sume dikt er vellukka, serleg dei som minner minst um Nygard».
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
